Tegenvallers en hoogtepunten

Geen watervallen dus. We vragen wat er nog meer te doen is in het verassend bruisende Nanning. De receptioniste adviseert ons een park dat zij very beautiful vind en dat doen we dan maar. Eind van de middag krijg ik ineens enorme last van me buik,  het eten van die middag leek verkeerd gevallen en ik blijf in bed. Rene gaat lekker een biertje drinken in de hostelbar en doet een laaste poging om toch een manier te vinden om naar de watervallen te gaan morgen, maar een taxi huren voor een dag was toch net even te duur.  Wanneer die lange in zijn eentje op pad gaat, om water en misschien wat bananen te halen, is hij nog bijzonderder dan overdag samen met mij. Hij krijgt de nodige begroetingen van de locals. Ik neem intussen een pilletje en ors oplossing en ga lekker slapen.

Dag 22: Ik voel me gelukkig een stuk beter en na een lange douche gaan we de stad in. We halen een bakkie thee en pakken de bus richting het aanbevolen park. Niet te vergelijken met enorme watervallen natuurlijk, maar we hebben weer wat te doen. Het park was ook best mooi, veel kleurige bloemen en tropische planten en tempels. Na een aantal uurtjes hebben we het wel gezien en pakken de bus terug. We slaan een overlevingspakket in voor in de trein en drinken nog even een biertje in de hostelbar (hier wel weer lekker goedkoop). Te voet begeven we ons naar het station en voor we het weten zitten we in ons (ditmaal softsleeper) coupétje. We verbazen ons over het feit dat we geen paspoort controle of iets hebben gehad, maar hadden we dat maar nooit gezegd. Drie uur later worden we verzocht met ons paspoort en al onze spullen de trein te verlaten. Controle. Ons paspoort wordt nauwkeurig bekeken en we krijgen in gebrekkig Engels een aantal vragen naar ons hoofd geslingerd. De tassen gaan door een check en even later zitten we weer in de trein. We proberen weer wat te slapen, maar een uurtje later worden we weer gewekt. Controle. Bij de Vietnamese controle gaan eerst onze tassen door een scan. Ons paspoort moeten we afgeven en we moeten wachten tot iedereen vervolgens een voor een zijn paspoort terug krijgt. Wanneer de man met onze paspoorten in zijn hand staat, zie je toch dat die stalen blikken niet eeuwig vast te houden zijn. Met een glimlach op zijn gezicht probeert de man Rene zijn naam uit te spreken en er lijkt iets van Dudink uit te komen. Bij mij maakt hij het zichzelf makkelijk door mijn tweede naam te zeggen: Anna. We lachen erom en lopen terug naar de trein. Nu hadden we alle stops gehad en konden we weer gaan slapen.

Dag 23: Rond half 6 kwamen we aan in Hanoi, een station kon je het niet eens noemen. We nemen maar een taxi want het is nog heel erg vroeg en donker. We laten de taxichauffeur stoppen bij een pinautomaat en omdat het apparaat de pinpas niet accepteert gebruik ik mijn creditcard. Ik denk dat het door het vroege tijdstip kwam en de grote bedragen op de briefjes. Maar ik vergeet de creditcard even en als Rene voor het apparaat staat geeft het aan dat de kaart is ingenomen. Oh shit. Wat nu? Tot mijn opluchting zie ik dat de automaat wel aan een bank zit en dus slaan we het adres op. De taxichauffeur zet ons af bij het hostel. Het luik zit dicht. We bellen aan, maar er gebeurt niks. Een half uur wachten we voor de deur en dan gaat het luik open. We werden uiterst vriendelijk verwelkomt en kregen meteen koffie en thee aangeboden. De kamer was nog niet gereed (wat best logisch was.. officiële inchecktijd is een paar uur later) dus we moesten even wachten. Als het eenmaal licht is lopen we een rondje door de stad. Wat een drukte,  maar wat een gezelligheid! Terug bij het hostel kregen we ook nog eens een ontbijtje en even later konden we de kamer in. Het weer is regenachtig dus we blijven nog even gezellig zitten in de lobby/ontbijtzaal en daar raak ik aan de praat met een Nederlands stel die Vietnam al hebben doorgereisd en ik krijg weer wat goede tips. Na nog weer een rondje door de stad en een lunch waarbij eigenlijk standaard bier werd geserveerd en dat om half 12! Later nemen we een taxi naar de bank om te proberen me creditcard terug te krijgen. Het verhaal was duidelijk, maar het was niet 1, 2, 3 geregeld dus ik moest eind van de dag maar even terugkomen. Met de taxi gingen we door naar het vliegveld op Rene zijn beste vriendin Susan op te halen. Rene had een a-viertje met welkom Suus gemaakt. Onze verassing viel gelukkig erg goed. Met zn drieën gingen we terug naar het hostel (de bank gingen we niet meer redden). 'S avonds gingen we de stad in om ergens wat eten te scoren en biertjes te drinken. Erg gezellig! 

Dag 24: Er staat niet echt iets op de planning vandaag, dus we ontbijten rustig en rene en gaan weer terug naar de bank om te kijken of het gelukt is met mijn creditcard. Wat ben ik blij met het stukje plastic dat ik weer in handen heb als ik weer buiten sta. Terug in het hostel is Sinterklaas langs geweest met chocola en een gedichtje voor ons (thanks Suus, erg leuk!). Met zn drieën boeken we een tour naar de Halong Bay en daarna gaan we weer op pad. We lopen eigenlijk een beetje doelloos rond want veel must-sees heeft Hanoi eigenlijk niet. Het Presidential Palace en het Ho Chi Minh mausoleum hebben we gezien en daarna zijn we op zoek gegaan naar loempia's. Ze zien er wat anders uit dan thuis, maar ze zijn wel erg lekker! We bezoeken nog een pagode en terug in de Old Quarter zitten we een hele tijd op een terrasje aan een druk kruispunt. Het is bijzonder om te zien hoe het verkeer elkaar passeert. We proeven de gebakken bananen en chillen daarna even in het hostel om 's avonds een restaurant uit de lonely planet uit te proberen. We genieten van een 4 gangen menu en in een backpackers hostel in dezelfde straat drinken we wat. 

Dag 25: Al op een kwart van onze reis en het erge is we hebben geen idee wat we nog in Hanoi moeten doen vandaag.  Alledrie hadden we verwacht dat de stad groter zou zijn en meer bezienswaardigheden zou hebben. We doen rustig aan en ontbijten in het hostel.  Het gevangenis museum dan maar? Ja wat anders he? Dus we gaan naar het gevangenis museum, waar tijdens de Franse overheersing Vietnamese krijgsgevangenen zaten en later Amerikanen. Best interessant om iets van de geschiedenis te weten te komen. We lopen verder door de Franse buurt en wanneer we lekker eten zien bij een straattentje gaan ze net op dat moment opruimen. Het wordt ons duidelijk dat er politie langs reed en zij daar niks mochten verkopen (geen terrasvergunning?) en dus snel hun spulletje opruimen.  De buurman had blijkbaar wel toestemming want daar bleef alles staan en daar zijn we dan ook maar gaan zitten. De rest van de middag brengen we door in hetzelfde rockcafeetje als twee dagen eerder en 's avonds eten we heerlijk Vietnamese Bbq. We zoeken het terrasje op het drukke kruispunt op voor een biertje en gaan daarna lekker naar bed. Morgen op tijd naar de Halong Bay.

Dag 26: Vrijdag 5 december en Sint heeft zijn pakjesboot voor ons aangemeerd in de Halong Bay. We worden rond 8 uur opgehaald en rijden in 3 uurtjes naar de haven. Aan boord van het schip krijgen we een lunch en daarna allemaal een hut voor de nacht. We bezoeken een (nogal toeristische) grot en gaan kajakken. Het was best fris en na het kajakken was iedereen toe aan een warme douche. Daarna was het alweer tijd voor het diner. Met een aantal anderen spelen we een (voor mij totaal nieuw) spelletje: cards against humanity. 1 iemand stelt een vraag en met de woordkaartjes die je hebt moet je een grappig antwoord zien te geven. Wel grappig, maar wel erg lastig soms met de woorden die je niet begrijpt. De Engelse woordenschat is in ieder geval weer wat bijgespijkerd. 

Dag 27: Wakker worden is zeker geen straf wanneer je vanuit het raam het prachtige landschap mag aanschouwen.  Het ontbijt is wel wat vroeg en daarna gaan we naar een eiland met een prachtig strandje en mooi uitzicht op de top. We hebben echt nog steeds geen mazzel met het weer en zwemmen sla ik, ondanks een vrij warme watertemperatuur toch maar over. De boot zet ons even later af bij het grootste eiland in de baai: Cat ba. Een hike brengt ons door de jungle naar een uitkijk punt en het wordt een beetje vervelend om te zeggen hoe mooi het ook hier weer is. We hebben daarna een lunch in het hotel waar het merendeel van de groep incheckt, zij slapen 's avonds daar. Wij worden later afgezet op Monkey Island, waar we de nacht mogen doorbrengen in een idyllische bungalow. Als we op het strandje staan komt er een vrouw aangerend. Er is iemand gewond geraakt tijdens het hiken en ze heeft dringend eerste hulp nodig. We kunnen denk niet helpen en even later komt een man het strand op met de kajak die snel eerste hulp bied aan de gewonde vrouw. Met de kajak die op het strand lag peddelen wij rustig naar een ander strandje en daar zien we de groep weer en ook de apen zitten hier op het strand. Meesten zijn naar de top gegaan, maar het is wel een uitdagende hike met veel rotsen met scherpe punten. Ondanks dat we op teenslippers zijn besluiten we de uitdaging aan te gaan en het was zeker lastig, maar ook oh zo gaaf. Het uitzicht was de klim meer dan waard. Eenmaal weer heelhuids beneden kajakken we nog naar een ander eilandje en terug op het resort zijn we toe aan een warme douche. Het diner was in buffetvorm en er was van alles, maar vlees van de bbq heeft toch wel onze voorkeur. Uiteraard hebben we ook de inktvis en oesters geprobeerd. We spelen samen een potje poule, waar ik het verder niet over wil hebben en drinken een drankje in de bungalow. Onder de klamboe vallen we in slaap van het geluid van de zee.

Dag 28: Met hetzelfde geluid begint deze zondag en eigenlijk willen we helemaal niet het heerlijke bed uit, maar 7 uur is het onbijt. Om 8 uur verlaten we het eiland en zien we de groep weer bij het hotel. Met de bus terug naar de boot om vervolgens terug te varen naar de haven. Onderweg krijgen we nog een lunch. Vanaf de haven rijden we in drieenhalf uur weer terug naar het hostel waar we gaan bedenken hoe we onze reis gaan voortzetten, want we zijn toe aan zon!